Cenâb-ı Hak buyuruyor:

“Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine “of!” bile deme; onları azarlama; ikisine de güzel söz söyle. Onları esirgeyerek alçakgönüllülükle üzerlerine kanat ger ve: “Rabbim! Küçüklüğümde onlar beni nasıl yetiştirmişlerse, şimdi de sen onlara (öyle) rahmet et!” diyerek dua et.” (İsrâ, 23, 24)

Rasûlullah (sav) buyuruyor:

“Anne ve babasına veya onlardan sadece birine yaşlılık günlerinde yetişip de cennete giremeyen kimse perişan olsun, perişan olsun, perişan olsun” (Müslim, Birr 9, 10)

Bir adam Rasûlullah (sav)’e gelerek:

-Kendisine en iyi davranmam gereken kimdir? diye sordu.

Rasûlullah (sav):

“-Annen!” buyurdu.

Adam:

-Ondan sonra kimdir? diye sordu.

“-Annen!” buyurdu.

Adam tekrar:

-Ondan sonra kim gelir? diye sordu.

“-Annen!” dedi.

Adam tekrar:

-Sonra kim gelir? diye sordu.

Resûl-i Ekrem (sav):

- “Baban!” cevabını verdi. (Buhârî, Edeb 2; Müslim, Birr 1.) (Riyazü’s Salihin, Cit: 2, Sayfa: 423,424)